สี่สิบสี่

ตอนขับรถกลับบ้าน ช่วงแรกช่างเงียบงัน แสงแดดยามบ่ายทอดเงายาวพาดผ่านถนนขณะที่เจมส์จดจ่ออยู่กับพวงมาลัย ฉันเอาแต่เหลือบมองเขาเป็นพักๆ พยายามอ่านสีหน้า แต่ก็เหมือนเช่นเคย มันยากจะหยั่งถึง...เย็นชา มุ่งมั่น และห่างเหิน

ถึงอย่างนั้น ฉันก็ต้องลองดู

“ขอบคุณอีกครั้งนะคะ” ฉันพูดเบาๆ “สำหรับที่คุณทำให้คุณปู่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ